De grenzeloze verzorgingsstaat

Nederland heeft een uitgebreide verzorgingsstaat. Een verzorgingsstaat is gebaseerd op het verzekeringsprincipe. Het draait om onderlinge solidariteit binnen een groep mensen, in dit geval inwoners van een land. Zo’n systeem moet begrensd zijn. Er kunnen niet teveel immigranten binnenkomen die meer gebruik maken van voorzieningen dan ze er aan bijdragen. In de woorden van Milton Friedman: “You cannot simultaneously have free immigration and a welfare state”.

In Nederland lijkt het er echter wel steeds meer op dat we “gelijktijdig vrije immigratie en een verzorgingsstaat hebben”. Nederland heeft de laatste 10 jaar als percentage van de bevolking zelfs een hoger migratiesaldo dan een klassiek immigratieland als de Verenigde Staten. We hebben iets dat niet kan blijven bestaan: een “grenzeloze verzorgingsstaat”.

Kosten en baten van immigratie

In het rapport Grenzeloze verzorgingsstaat worden de netto kosten en baten van immigratie berekend. Dit gebeurt op basis van zeer gedetailleerde geanonimiseerde persoonsdata van alle ruim 17 miljoen inwoners van Nederland. Het rapport maakt onderscheid naar herkomstregio en immigratiemotief (arbeid-, studie-, asiel- en gezinsmigratie). Ook wordt gekeken naar de rol van schoolprestaties en opleidingsniveau.

Uit de analyses komt een onthutsend beeld naar voren. Een enkele migrantengroep draagt substantieel bij aan de Nederlandse schatkist, maar gemiddeld kost immigratie de schatkist netto veel geld. Vooral asielmigratie kost enorm veel geld, maar ook gezinsmigratie en zelfs sommige vormen van studie- en arbeidsmigratie.

Omgekeerde welvaartsmagneet

De huidige immigratie ondermijnt de Nederlandse verzorgingsstaat. Die verzorgingsstaat blijkt een ‘omgekeerde welvaartsmagneet’ waar vooral slecht integrerende immigranten aan ‘vastgeplakt’ zitten, terwijl goed presterende immigranten Nederland juist vaak snel weer verlaten. Bij ongewijzigd beleid zal de verzorgingsstaat geleidelijk bezwijken onder de druk van zich opstapelende kosten.

Integratie en culturele afstand

Het gaat hierbij om meer dan geld alleen. Grote nettokosten betekenen slechte integratie op tal van terreinen als werk, inkomen, uitkeringen, gezondheidszorg, onderwijs, jeugdproblemen en criminaliteit. Die integratieproblemen blijken hardnekkig, tot in de tweede en zelfs derde generatie, vooral bij groepen met een grote culturele afstand tot Nederland.

Repatriëring van migratiebeleid

De kern van het probleem is dat Nederland door internationale verdragen immigranten nauwelijks kan selecteren op kennis en vaardigheden. Het asielrecht en Europese verdragen verhinderen dat. Daarom komen er veel kansarme immigranten naar Nederland, velen als ongenode asielzoekers. De oplossing is ‘repatriëring van het migratiebeleid’ van de Europese Unie naar de lidstaten. Dan kan Nederland weer selecteren aan de grens. De sleutel voor die oplossing ligt in de Europese Unie.